Merhabalar.
Bu ayın konusu biraz geçe kaldı. Yoğun bir çalışma halindeyim. Temmuz'da Kpss'ye gireceğim. Günlerim hep ders çalışarak geçiyor. Birazcık da özlemişim bu test çözme olayını yalan yok ama genel olarak bunaltıcı olduğunu da söyleyebilirim. Zaman azaldığı için de başka şeylerle uğraşınca suçluluk duygusu yükleniyor bünyeye. Bakalım inşallah iyi bir puan alıp atanırım. Atanmak mı istiyorum onu da bilmiyorum ama galiba hayallerimin mesleği yerine karnımı doyuracak ve ülke şartlarında beni kimseye muhtaç bırakmayacak işe ihtiyacım var. Kendi başıma bir ev kurabilirsem hayattaki en büyük hayallerimden biri gerçek olacak. Şimdiden yalnızca kendime ait bir evin hayalini kuruyorum. Tek başına olmayı sabırsızlıkla bekliyorum. Hep böyle hissederdim ama büyüdükçe bu bir ihtiyaca dönüştü.
Bu ayın konusuna uygun bir dizi seçtim. Years and Years. İzlerken beni çok zorladı. Bir bölümde hüngür hüngür ağladım hatta. Genel olarak çok keyifli bir diziydi. Korkutucu bir keyif haha. Dizi 2019'dan 2034'e kadar olan zaman diliminde İngilitere'deki bir ailenin yaşantıları üzerinden dünyayı anlatıyor. Emma Thompson bayıldığım bir oyuncu onu izlemek çok güzel olsa da gerek karakteri gerekse partisinin sembolü gereği beni fazlasıyla rahatsız etti. Tanıdığım birilerine çok benzettim. Dizinin anlattığı her şeyin gerçek olacağına inanıyorum ben. Hem iyi hem kötü şeylerin. İnsanların kocaman bir potansiyele sahip olduğuna inanıyorum. İster kullasınlar ister kullanmasınlar. Kullanılmayan potansiyelin bile başka şekillerde dünyaya etkisi olduğunu düşünüyorum. Zaman ilerledikçe de sistemlerin insanları potansiyellerini bastırmaya zorladığına inanıyorum. Şu an benim gibi sınavlara çalışanları bile örnek gösterebilirim. Geleceğe karşı umutlu olan biri değilim. Kendi küçük hayatımda illaki mutlu olur, bir şekilde gülümseyerek yaşarım ama dünyanın geneline bakınca bir sürü sorun var ne yazık ki. Kapımı kapatırsam kendi özel hayatımda da işler yolundaysa benden iyisi yok. Böyle diye diye kendimizi oyalayacak şeylere yönelen insanlar topluluğu olduk. Bu dizi bunu da gösteriyor bence. Ne kadar büyük felaketler olursa olsun evlerinin içinde mutluluk varsa mutlular. Ne zaman ki evin içine sorunlar giriyor o zaman bireyler mutsuzlaşıyor. Daha yazarım ama vaktim yok dediğim gibi. Kısaca çok iyi dizi mutlaka izleyin derim. Ailenin bir parçası gibi hissettim ben izledikçe. Böyle hikayeler gerçekten çok keyifli. Dizideki büyükannenin yaşını düşününce ya ben de o kadar yaşarsam diye düşündüğüm anlar oldu. Ya ben de o kadar yaşarsam? İyi mi kötü mü onu bile bilmiyorum. Bakalım yaşayıp göreceğiz.
Mutlulukla kalın.
