Büyüdükçe Değişir Miymiş İnsan?

Gün gelir bazı şeyler için o kadar çok çabalarız ki bir de bakmışız bu hırsla bambaşka biri olmuşuz.
Hiç üzülmem dediklerimizle kahroluyoruz, etkilenmem dediklerimizle zeminden sarsılıyoruz.
Ama yine de şöyle içerilerde bir yerlerde vazgeçemiyoruz. Artık hırsımız o kadar büyümüş oluyor ki içimizi sakinleştiremiyoruz.
Tamam diyoruz bazen, artık olmuyor. Bak zaten çabalayacağım kadar çabaladım. Yine de sonuç hüsran. Ama sonra da ne için bu kadar çabalamış olduğumuz aklımıza geliyor yeniden. Bu seferde kıyamıyoruz ve biraz daha diyoruz. Biraz daha, o zaman da olmazsa bırakacağım.
Ben şimdilik ne olacak bilmiyorum. Amacıma ulaşır mıyım yoksa çabalarken yorgun düşüp pes mi ederim?
Bir yanım yıldızları hedefleyip en azından ağaç dalını tutarsın diyor ama gelin görün ki o hırs denen yaramaz duyguyu tatmin etmiyor bu. En iyisi kendimi bu kovalamacada kaybetmeden iyi işler başarmaya çalışayım.
Ehh.., o yaramaz pek sevinmese de ben en çok yeşili severim.