The Cakemaker - Film

 Merhabalar.

Bugün eskiden izlediğim bir filmi anlatacağım sizlere. Gerçekten hikayesini çok sevdiğim bir film. Oyunculuklar, mekan, birbirinden güzel tatlılarla çok kaliteli bir iş olmuş. Konusu da benim özellikle ilgimi çeken bir konu. Aldatma hikayelerini seviyorum ben nedense. Duygusal çalkantılar, yüzleşmeler fazlaca olduğu için galiba.

Çok uzatmadan konuyu anlatmaya başlayayım. Thomas Almanya'da bir pastane işletiyordur. Oren ise her ay Almanya'ya iş seyahatine gelen biridir. Düzenli olarak pastaneye uğramaktadır.

Zamanla bu ikili arasında bir ilişki başlar. Ancak Oren'in bir karısı, Anat, ve oğlu vardır. Thomas, Oren geldikçe onunla vakit geçirirken gittiği zamanlar mutsuz hissetmektedir. Ancak bir gün Oren'e ulaşamamaya başlar. İki hafta geçmiştir ama ne aramalarına ne de mesajlarına dönmemiştir. En son çare çalıştığı şirkete gider ve Oren'in öldüğünü öğrenir. Bu acı ile ne yapacağını bilemeyen Thomas her şeyi bırakıp İsrail'e gider. Orada Oren'in karısının kafesini bulur. Orada çalışmak istediğini söyler.

Anat, kocasının ani ölümüyle dağılan hayatını yoluna koymaya çalışır. İlgilenmesi gereken bir oğlu vardır, kocasının ailesi ile arasındaki ilişkiyi dengelemeye çalışmaktadır ve çevresinde onun ilgisini çekmeye çalışan bir adamla uğraşıyordur.

Böyle sıkışık zamanda çıkagelen bir yabancı ile ne yapacağını bilemez. Başta onu çalıştırmak istemese de sıkıntılı bir zamanda yardıma koşan Thomas ile fikri değişir. Artık Thomas kafede çalışıyordur. Oren'in oğlunu görmüş, onun burada olan hayatını tanımaya başlamıştır. Acısını bir şekilde yaşamaya çalışıyordur.

Zaman geçtikçe Thomas ve Anat birbirlerini tanımaya ve yakınlaşmaya başlar. Ama Thomas'ın sakladığı büyük bir sır varken ilişkileri ne hal alacaktır?

***Buradan sonrası spoiler olabilir.***

Film benim çok hoşuma gitti. İnsan ilişkilerini anlatan filmleri seviyorum. Filmde de bir kaybın ardından duyulan üzüntü ve insanın teselli bulma çabası çok güzel işlenmişti. Sakin oyunculuklar ama büyük duygular vardı ekranda. Gerçekten oyuncular çok başarılılar. 

Anat'ın başta Thomas'ı eşinin yerine koyduğunu düşündüm. Hatta Thomas'ın da aynı düşünceyle ona yaklaşacağını sanıyordum ama bence böyle olmadı. İkisi de kaybettikleri kişiyi değil birbirlerini gördüler. Anat'ın Thomas'la beraber olduktan sonra hem ağlaması hem de yüzünde mutlu bir gülümseme oluşması çok dokunaklıydı. Toplum normlarına sıkışmış bir kadın, eşi ölmüş, çevresinden hep bir ses çıkıyor ama bir anda kendini duygularına teslim etmiş.

Aslında İsrail deyince aklıma hep Arabistan gibi bir yer geliyordu. Bilgisizlik işte. Ama şehir çok güzeldi. Ayrıca Yahudilikte özel bir beslenme şekli olduğunu da öğrenmiş oldum.

Sırlar ortaya çıkmaya başladığında hep bir bağrış çağrış, yüzleşme olur dedim ama o kadar sakin ama o kadar fırtınalı gerçekleşti ki. Filmin bir güzel yanı da bu. Kendi hayatımızda da ne kadar kötü şey olursa olsun yine de hayatın devam ettiğini, zamanın geçtiğini hissediyoruz. Burada da böyle bir his var. Senin için parçalansa da dışarıdaki dünya aynı şekilde devam ediyor.

Oren'in annesinin olayları bildiğini hissetim ben hep. Sanki oğlunun gizli ilişkisini biliyordu. Thomas gelince de onun o kişi olduğunu anladı gibi geldi. Bu hiç dillendirilmese de Thomas'a yakın olmak istemesi, ona oğlu ile bir şeyler anlatması bunu düşündürdü.

En son da Anat gidip Almanya'da Kredenz Cafe'yi buldu. Sonra da gülümseyerek gökyüzüne baktı. Sanki bizi o buluşturdu der gibi. Sonunda birlikte olduklarına inanmak beni mutlu eder. Ne kadar yanlış da başlasa eğer hisleri gerçekse belki yürütebilirler diye düşündüm. O yüzden sonunda o rahatlamayla gelen gülümsemeyi hep onu bulduğu için sevinmesine bağlıyorum. 

Film baştan sona çok hoşuma gitti. Benim sevdiğim bir hikayeye sahip. İnsan ilişkilerini sade bir şekilde anlatan ve bunu yaparken harika oyunculuklar barındıran bir film. İzlemeyi düşünenler ertelemesin derim.

Mutlulukla kalın.