Pain - Film

Merhabalar.
Birikmiş filmler yazıları gelmeye devam ediyor. Bu arada önceki yazımda belirttiğim az resim az spoi kararını eski postlarımı okuyarak tekrar gözden geçirdim. Ve eskilerden daha keyif aldığımı anladım. Blog, ileride okumak için kendime de yazdığım bir yer olduğundan eski düzende yazmaya karar verdim. Ben normal hayatta da böyle ışık hızında karar değiştiren biriyimdir. Bloga yansıtmayı pek istemezdim ama her halimle tanıyorsunuz artık beni. Bu durum bazen çok yorucu olabiliyor. Aynı durumda olup bunu yenmeyi başaran varsa bana akıl verebilirsiniz. Yoksa ömür boyu ikizler burcunun çilesini çekeceğim. :D

Filmimize gelirsek benim bayılarak izlediğim Kore filmlerinden biri daha. Eğer romantik ve dram ağırlıklı Kore filmlerine aşinaysanız ve seviyorsanız Pain'i de çok seveceksiniz. Ancak normalde Kore filmlerini beğenmeyenler için zevkli geçeceğini sanmıyorum. Bu konuda dünyada binlerce film vardır illaki.
Konusu şöyle Nam Soon (Kwon Sang Woo) hissiz bir adamdır. Tek başına yaşayan, hayattan bir beklentisi olmayan ve geçimini bir mafyanın yanında çalışarak sağlamaktadır. Dayak yiyerek para kazanan biri anlayacağınız.

Dong Hyeon (Jung Ryeo Won) ise hemofili hastası, kimsesiz bir kızdır. Ailesinin hastane masrafı ve okul kredisini ödeyebilmek için sokakta kendi yaptığı el işi ürünleri satmaktadır. Her gördüğü tefeciye borcu vardır ve hepsinden kaçmak için çeşitli yolar geliştirmiştir.

Bir gün Nam Soon'un patronu gidip Dong Hyeon'dan borcunu almasını ister. İkili böylece karşılaşmış olur.

Dong Hyeon hesap kitap yaparak aylık küçük bir meblağ ile ödeme yapabileceğini söyler ama Nam Soon bunu kabul etmez ve ev sahibinden depozitoyu borca karşılık alır. Evsiz kalan kızımız hem kaptırdığı parayı almak hem de taksitli ödemeyi kabul ettirmek için uğraşmaya başlar.

*Spoi*

>İkilinin sahneleri çok eğlenceliydi. Zaten kızımız kıpır kıpır olduğu için aralarında hiç sakin bir olay olmadı. 

>Birlikte yaşamaya karar verdiklerinde kızın eşyalarını toplaması ve o eşya yığını ile eve gitmeye çalışmaları da çok komikti. 

>Hele ki Nam Soon'un kıza havalı gözükmek için dizideki oyuncu gibi davranması ayrıca beni gülümseten yerlerdendi.

>Ellerini yapıştırıcıyla yapıştırmaları ve devamında yaşadıkları hele ayırmayıp hastaneye gitmeleri kahkaha ile izlediğim yerlerdendi.

>Yemek sahneleri de çok güzeldi. Dong Hyeon, Nam Soon'un hastalığını öğrendikten sonra tıp kitaplarından araştırması ve alıştırma yapılırsa tüm duyguların öğrenilebileceğini söylemesi. Bunun üzerine yemeklerin tatlarını öğretmeye çalıştığı sahneler ikilinin en tatlı sahneleriydi.

>En duygusal sahneyse şüphesiz ben senin yerine de ağlarım sahnesiydi.

>Biraz ortaya karışık resimlerden ekleyelim.

>Burada metrodan çıkanlar kıza çarpıp bir yerine zarar vermesin diye siper olmuştu. :) Tabi biz o arada eriyoruz.

 >Ve en romantik sahneler keşke hep böyle bir arada mutlu kalsalardı.

> Klişeleri de gerçekleştirdiler.

> Bu sahne süperdi. İkisi de birbirini düşüyorlar ama konu bu kadar acı üzerine olunca mutlu son hayal tabii.

*Spoi son*

Ben izlediğim için mutluyum. Sevdiğim türden hem romantik hem dram bir arada olan bir film. dediğim gibi meraklıları çok sevecektir ama illa herkes izlesin diyemem. Genele vurduğumuzda ortalama kalıyor. İzlemeyi düşünenlere şimdiden iyi seyirler.

Mutlulukla kalın.