Kelime Oyunu - 8

Merhabalar.

Geçen hafta yoğunluktan ve stresten dolayı yazamadm. Bu hafta sunumumu güzelce atlattıktan sonra yazayım dedim. O kadar kötü ki yazmaya, bloglara gidip okumaya alışmışken ara vermek. Kayıp gibi hissediyorsunuz. Bu süreci de biraz yazmak istiyorum başka bir yazı da. Şimdi oyunumuza başlayalım. Bu hafta kelimeleri sevgili Adromeda seçmiş. Onun hikayesini buraya bırakıyorum. Okumayan çok şey kaybeder. Ben çok sevdim gerçekten.

Bu haftanın kelimeleri; maske, bahar, İbiza, roman, çiçek.

Hadi başlayalım.

*

Telefon elinde gün içinde defalarca kez girip baktığı uygulamaya bakıyordu. Takip ettiği yüzlerce kişiden birkaçının paylaştığı hikayeleri izlemeye başladı. Birden çıkan müzikle irkilip sesi aceleyle kısmaya çalıştı. Ne kadar story izlerse izlesin bakışları boşluğunu kaybetmiyordu. Adeta uyuşmuştu. Gün içinde ritüel gibi tekrar ettiği bir şeydi bu uygulamaya girip başkalarının paylaştığı hikayelere bakmak. Bazılarını merak ediyordu bazılarına hiç ilgisi yoktu. Tanıdık kişiler de vardı takip ettikleri arasında popüler isimler de. Bir hikayede şu an okumakta olduğu romana yeni başlayan bir arkadaşının paylaşımını gördü. Kahve yanı kitap fotoğraflarındandı. Oldum olası anlamamıştı bu modayı ama fotoğraflar estetik olunca hoşuna gitmiyor da değildi. Bir diğerinde doğal yağlarla maske yapan birini gördü. Neredeyse aylardır takip ediyordu hesabı ama hiçbir tarifi uygulamaya çalışmamıştı. Deneyenlerin olumlu yorumlarını gördükçe merak da ediyordu ama cildi hassas olduğu için hiçbir şeyi sürmeye cesaret edemiyordu. Biraz da uğraşmak istemiyordu sanırım. Bu gençlik hep aynı kalmayacaktı ama. Neyse kendi bilirdi. Bir diğer hikayeye geçti. Fenomen olan birinin hesabıydı bu. Paylaştıkları onun ilgi alanına girmese de kadının hareketli yaşantısı ilgisini çekiyordu. Magazine de sık sık haber olan biriydi. Zaten oldum olası bu magazin illetinden kurtulamamıştı. Merak ediyordu ister istemez. Çok boş ve sahte bir şey olduğunu bilse de arkadaş dedikodusuna bile hasret kaldığı bu günler de iyi geliyordu bir yandan. Fenomen kadın İbiza tatilinden #tbt yazılı fotoğraflar paylaşmıştı. Görür görmez içi ısındı. Bir gün gider miydi böyle yerlere? Kış mevsimini sevse de baharı özlemişti. Gerçi bu sene kar yağana kadar havalar bahar havası gibiydi. Babası neredeyse ağaçlar çiçek açacak demişti hatta geçen. Mevsimlerin bu değişimi onu endişelendiriyordu. Aslında ona göre dünyadaki herkesi endişelendiriyordu ama kimse düzeltmek için bir şey yapmıyordu. Birkaç hikayeden sonra sıkılıp uygulamayı kapattı. Telefonun ekranını da söndürüp kenara attı. Kafasını koltuğun arkasına yaslayıp bir süre öyle bekledi. Sonra otomatikman eli yeniden telefona gitti. Bu sefer başka bir uygulamayı açtı. Burada diğerine göre daha az paylaşım vardı. Görmeyen gözlerle ekranı kaydırırken bundan da sıkıldığını fark etti. Telefonu öylece kenara attı yeniden. Oflayarak gözlerini ovuşturdu. Gün ortası olmuştu. Kanepede böyle yayıldıkça üzerindeki tembelliği atamayacağını anlayıp mutfağa geçti. Tam girecekti ki aklına odada bıraktığı telefonu geldi. Koşarak gidip aldı ve listeden rastgele bir şarkı açtı. Sonra beğenmeyip değiştirdi. Istediğini bulana kadar bir süre oyalandı. Sonra günlerdir dinlediği şarkıyı açmakta karar kıldı. Şarkı geçerken bir yandan da mutfaktaki kahvaltı dağınıklığını topladı. Ama bu iş de çabucak bitmişti. Bir odadan diğerine yanından hiç ayırmadığı telefonuyla gezdi durdu tüm gün. Artık bundan çok sıkılmıştı. Ani bir karalar telefonu elinden bininci kez atıp kalkıp hazırlandı. Kendini sıkıca sardı. Yeni bir maske alıp taktı. Botlarını giyip evden dışarı attı kendini. Böyle telefon olmadan sadece çevreyi ve kendini dinleyerek yürümeye başladı. Nihayet rahatlamıştı. Böyle yorulana kadar yürüdü. Eve gidince yeniden telefona yapışacağını bilse de o birkaç dakika kendiyle kalabilmişti. 

***

Çok benden olan bir hikaye paylaştım bu hafta. Elime yapışmış gibi o telefon. Asla yanımdan ayıramıyorum. Dış dünya ile tek bağlantım gibi. Baktığım şeylerin de içi boşaldı farkındayım ama yine de bağımlı gibi o ekranı kaydırıp duruyorum. Bir an önce unutmak istiyorum bu kötü alışkanlığı. Sizler de durum nasıl? Bana verecek tavsiyeleriniz varsa çok mutlu olurum. Bu süreç bizi ekranlara bağladı. Ama çok sağlıksız ve vakit kaybı çoğu zaman. Umarım azalarak yok olur bu telefon bağımlılığı.

Kendinize çok iyi bakın.

Mutlulukla kalın.